ВЕРШЫ

Араты І ў дзень шчаслівы, і ў момант страты, плуг утапіўшы ў сухой раллі, на полі Мовы паэт — Араты, вядзе барозны з сваёй крыві… Што нас чакае — ніхто не знае… Пасееш Слова — узыйдзе Страх… Вол-паднявольнік між зор ступае, ярмом чапляе за Млечны Шлях… Ад мігу тога, як быў зачаты, да той хвіліны, як згасне свет, — на полі Мовы паэт — Араты, а поле тое — увесь Сусвет… 30 сакавіка 2020 г.

Тур Узваліўшы ранак хмуры на магутнае плячо, Князь Барыс ідзе на тура з хітрай злобай у вачох… Мкнуцца дзіды, гнуцца лукі, рвуць ашыйнікі харты… Рог турыны грозным гукам распалохаў чараты… Ад світання да змяркання йдуць уцёкі ад хаўтур… І нарэшце горда стане перад князем вольны тур. Вочы ў вочы, морда ў пене, у крыві — вачэй прыжмур… Ды ніколі на калені не ўпадаў ад страху тур… Не ў туманнае сутонне, не ў дажджлівы небакрай, — тур падаўся у паданне, у аблозе псіных зграй… Памыліцца не збаюся, бо ў святое верыцца… Тур вярнуўся ў Беларусь, Бог таксама вернецца! 8 сакавіка 2020 г.

Не напаказ… Мая вера — не напаказ… Мае вершы — без камуфляжу… Не патрэбны мне антураж дзеля таннага эпатажу… Штоначы, бы ў забой шахцёр, я спускаюся ў прыіск зорны, — Слова роднага валанцёр і Паэзіі раб пакорны… У галернай сляпой цішы, каб народ мой не зведаў зводу, — не на лацкане, а ў душы я нашу Беларусь заўсёды… 26 красавіка 2020 г.

Залатамытнік Ахвярую Уладзіміру Чараухіну Анёл — Гасподні мытнік, глядзіць з нябёсных меж, як, слоў залатамытнік, паэт складае верш. Як гукаў залацінкі, бы знічкі у кашы, да сподняе гадзіны прасейвае ў душы… Нікому невядома — які ў яго намер… Навобмацак ён словы знаходзіць, як Гамер… На тле вялікай бітвы сярод начной цішы ён светлую Малітву дастане з дна душы… 2 красавіка 2020 г.

Дарога дадому… Дарога дадому — з вершаў… Душа, як страла, ляціць туды, дзе пад лаўку пешшу наўчыўся калісь хадзіць… Дарога дадому — з грому, з маланкі крутым сярпом, якая штоноч без стомы выкошвала выспу сноў… Дарога дадому — з болю… Як скрушна, калі глядзіш на цэркаўку ў чыстым полі, што моўчкі нясе свой крыж… Дарога дадому — Шчасце, якое нам Госпад даў... Яна — як душы Прычасце да самых высокіх спраў!.. 28 красавіка 2020 г.

Лістапад Гляджу на сумны сад і сам між дрэў знікаю… Так блізка Лістапад, — што я яго кранаю… У вогнішчы прысад разгублена блукаю… Так блізка Лістапад, што я у ім згараю… Ніякіх больш парад ад Бога не чакаю… Так блізка Лістапад, бліжэй, чым брама раю…

Дух Паэзіі Не церпкім кубінскім ромам, не свежым фабрычным хлебам — Паэзія пахне громам, Паэзія пахне небам… Ні пылам арэны цырка, ні потам пуант балетных — Паэзія пахне жвірам, здабытым з глыбінь Сусвету… Не прытарнай цукраватай, не ліпкай душой каштана — Паэзія пахне Здрадай, крывёю з Гасподніх ранаў… 28 красавіка 2020 г.

Мала... Ісціну вядомую спрадвеку суджана не кожнаму спазнаць — мала нарадзіцца чалавекам, Чалавекам трэба яшчэ стаць... Каб даваць адпор хлусні і здзекам, каб душу за грошы не прадаць, — мала нарадзіцца чалавекам, Чалавекам трэба яшчэ стаць... Каб не страціць Боскую апеку, каб бяздушным зверам не сканаць, — мала нарадзіцца чалавекам, Чалавекам трэба яшчэ стаць... 20 красавіка 2020 г.

Шлях Валуны на палях — знак таемнай заклятасці... Трэба доўжыць свой шлях, нат калі ён бязрадасны. Па дзядоўскіх касцях, што ў разорах завораны, трэба доўжыць свой шлях грамадой непакорнаю. І калі чорны страх вочы выдзеўбе воранам, трэба доўжыць свой шлях да вяршыняў няскораных. І калі у грудзях — сэрца стомленым молатам, трэба доўжыць свой шлях, што вякамі намолены. Трэба доўжыць свой шлях з непахіснай упартасцю, бо хто сее ў слязах, — жне заўсёды у радасці... 11 снежня 2022 г.

Жыві!.. Калі абрынуцца любові берагі, і кане зорка светлая ў тумане, — Каханая, прашу цябе, плыві, нават тады, як болей сіл не стане!.. Калі з шляхоў застанецца адзін, і згубіцца надзея на вяртанне, — Каханая, прашу цябе, ідзі, нават тады, калі ісці ужо не ў стане!.. Пакуль агонь пульсуе у крыві, і сэрца біцца змушвае Каханне, — Каханая, прашу цябе, жыві нават тады, калі мяне не стане!.. І ў скрушны час, калі адчай сляпы зімовай сцюжай выхаладзіць грудзі, — Каханая, прашу цябе, жыві, нават тады, калі й жыцця не будзе!.. 16 сакавіка 2023 г.

Давайце дзяліцца Святам! Пакуль над азяблым садам сярпок-маладзік не згас, — давайце дзяліцца Святам, каб Бог не пакінуў нас!.. Пакуль між сняжын-аплатак анёлы танцуюць вальс, — давайце дзяліцца Святам, каб Бог не пакінуў нас! Я ведаю — нас багата, хто верыць у светлы час... Давайце дзяліцца Святам, і Бог не пакіне нас! 24 снежня 2022 г.

Вербніца Вербніца! Вербніца! Крочу на Імшу... Верыцца — вернецца Вера у душу! Вербніца! Вербніца! Вербная нядзеля! Верыцца — вернецца у душу Надзея! Вербніца! Вербніца! Свята родных слоў! Верыцца — вернецца у душу Любоў! Вербніца! Вербніца! Плачу і малю... Верыцца — вернецца Госпад на зямлю! 9 красавіка 2023 г.

Дазволь... Напярэймы Вялікаму дню, што зраўняцца не можа з ніводным, п’ю прычасце святога Агню, што напоўнены Духам Гасподнім... Ён няўзнак агарнуў светлынёй і ачысціў ад грэшных правінаў, напаіўшы душу чысцінёй з недасяжных нябёсных глыбіняў... Каб нарэшце пакінуў нас боль, каб збыліся спрадвечныя крозы, О Гасподзь міласэрны, дазволь піць твой Дух, а не горкія слёзы... 15 красавіка 2023 г.