НЕПАРЫЎНАСЦЬ

сённяшнім сінім днём
я буду пісаць пра спелыя яблыкі
якія вяртаюцца з нябесных вышыняў быццам
ў запаволеным сне
так быццам у запаволеным сне
павольна-павольна
яны апускаюцца да зямлі
затрымлівацца на ўзроўні яблыні
потым на ўзроўні маіх вачэй
я адчуваю як расцякаецца цукар
пад празрыстай жоўтай скуркай
я ніколі не зразаю скурку
без яе яблыкі губляюць сваю ахоўную абалонку
і вось яны падаюць
мякка-мякка
не разбіваюцца а кладуцца ў траву
іх пазбіраюць новыя ўнукі
а новыя бабулі панясуць іх да Бога
свянцоныя яблыкі
Мір
Іспас

17.08.2006.